Sálfræðing? Við þurfum sko engan sálfræðing!

Örugglega gaman að vera í hljómsveit með mönnum sem geta leyst úr ágreining sínum án þess að þurfa að tala við sálfræðing.

Afskaplega er ég feginn að vera kominn í frí. Eða þannig sko ... þetta er eiginlega ekkert frí. Ef allt fer eftir planinu, þá á ég eftir að verja talsverðum tíma í hlöðunni að moka flórinn (eða hvað sem maður svosem gerir í hlöðum ... kannske var ég að hugsa um fjós?) ... þannig kem ég í veg fyrir að húsverkin trufli mig við mikilvæg störf. Uppvask? Ég get bara sett allt draslið í sturtuna og svo bara spúlað allt draslið. Eins með fötin - ég kaupi bara bor í Byko, set upp slatta af snúrum inni á baði, hengi upp skítugu larfana mína og hósanna þá.

Verst að ég er með trégólf, annars myndi ég bara kaupa langa langa slöngu líka.

Hversu oft þarf ég að segja ykkur þetta?

... Ef ég leiðist einhvern tíma útí tilraun til stjórnmálaframa, vinsamlegast hringið á Klepp. Auðvitað væri frábært ef ég myndi síðan gleyma þessu ...

Árið 1996 sögðu þessir strákar að þjóð þeirra (Bandaríkin) væri knúin áfram af hatri. Mig langar dálítið til að heyra hvað þeir hefðu að segja í dag - mér skilst á öllu að það sé ekkert fallegt. Leiðinlegt myndband, hins vegar - mæli með að hækkað sé í hátölurum og slökkt á skjánum.

Allar tölur komnar í hús

Úr setningunni „Ég keypti notaða tölvu handa henni“ má búa til þolmyndina „Það var keypt notuð tölva handa henni.“ Þetta má alveg, skilst mér, það sem má víst ekki er hins vegar að segja „Það var keypt notaða tölvu handa henni“ eða eitthvað í þá áttina. Ég hef ekki hugmynd um hvers vegna það má ekki nota þolfall í þolmynd - eiginlega þætti mér eðlilegra að segja að það yrði að nota þolfallið. En það skiptir ekki máli. Á ensku má hins vegar ekki segja neitt eins og „There was bought a used computer“ heldur verður maður að segja „A used computer was bought“.

Nú, síðan heyrði ég útlending einn segja frá því að hann hafi verið leiðréttur þegar hann sagði (á íslensku) „Það var keypt notuð tölva“ (eða í þá áttina, ég held að vísu að hann hafi ekki verið að tala um tölvur eða tölvukaup - en þetta skilst nú vonandi samt) ... „Maður á að segja 'Notuð tölva var keypt',“ sagði leiðréttarinn. Dulítið sérstakt, að leiðrétta ágæta íslensku og bjóða „enskulegri“ útgáfu í staðinn og segja hana réttari. Eins sérstakt að einhver (Íslendingur) skuli fullyrða (við útlending) að ekki einn einasti Íslendingur skuli segja „mér langar“ - þegar annar eða þriðji hver maður virðist segja þetta.

Prentarinn minn kemur mér stöðugt á óvart. Í gær komst ég að því að með lágmarks-afskiptum af minni hálfu getur hann prentað á báðar hliðar pappírsins, og búið svo um hnútana að ef ég prenta á t.d. tíu blöð, þá þarf ég ekki annað en að taka þau beint úr prentaranum, brjóta bunkann saman í miðjunni og hefta - og þá er ég kominn með lítinn bækling. Afar þægilegt, þar sem það er ekki þægilegt að vera með tölvuna uppi í rúmi á kvöldin til að lesa eitthvað langt af netinu. Nú sit ég með nál og tvinna og sauma saman pappír.

Descartes before des horse

Hvernig semur hinn almenni maður þegjandi og hljóðalaust? Ég hélt að venjulega færu samningar fyrst fram með munninum, ekki með því einu að senda pappírssnifsi fram og til baka, áður en allt yrði skjalfest og undirritað.

Hvað myndi ég gera ef ég hefði verið nefndur „Úlfur“?

Nú, þá myndi ég skipta um nafn og láta svo alla kalla mig „var-Úlfur“. Það gengur hins vegar ekki að láta breyta nafni mínu í „Úlfur“ og skipta svo til baka. Það er bara leim.

Nú fer skólinn að byrja aftur, fyrsti dagur í dag. Því miður féll eitt námskeiðið niður - auðvitað það námskeið sem ég var hvað spenntastur fyrir; Myndhvörf í tungumáli og bókmenntum. Ekki nógu margir höfðu sýnt þessu námskeiði áhuga, ég held að við vorum tvö sem sóttum um. Eða þrjú. Það er frekar súrt, en ætli maður verði ekki bara að láta sig hafa það.

En það eru þó tvö námskeið eftir, annað afar spennandi og eitt svona ladída-spennandi; í fyrsta lagi Sagnflokkar og rökliðavíxl (fyrst mér gekk svona þolanlega í Setningafræði og rökformgerð líst mér bara mun betur á þetta hér) og svo Breskar bókmenntir á nítjándu öld. Það er ekki alveg jafn spennandi, en ætti þó að vera allt í lagi.

Það lítur að minnsta kosti út fyrir að þessi 83% vinna flækist ekki svo fyrir mér, og það gleður mig dálítið. Það er barasta alveg ágætt að geta verið í vinnu og skóla án þess að það bitni á annað hvort skóla eða vinnu. Og svona líka skemmtilegum vinnustað! Síðasta vakt var reyndar fyrsta vaktin síðan í lok október án nokkurrar fullrar gátar, og við gátum því varið talsverðum tíma í að gera ekkert. Ágætt að fá svona tilbreytingu.

Smá djamm.

OssomTossom: The patent painless tattoo remover

Margt hefur gerst undanfarið. Kannske það merkilegasta sem ég hef lært síðustu daga er að það er alveg leyfilegt að kaupa jólagjöf handa sjálfum sér.

Það var einmitt á Þorláksmessu sem ég fór útí Mál&Menningu, fyrst og fremst sem mér þótti frekar tussulegt að gefa pabba einn DVD í jólagjöf. Ég gekk útum allt í heiftarleit að góðri gjöf handa honum. Það gekk vel - ég veit að hann hefur gaman af öllu sem tengist frelsisstríði Suðurríkjanna.

Annars skil ég ekki hvers vegna þetta stríð verður að heita „Þrælastríðið“. Ekki minni menn en Atli Harðarson - faðir eins mesta dásemdardrengs Íslands þessa dagana - kalla þetta Þrælastríð. Hvað mig varðar, þá verður mér alltaf hugsað til Spartacusar (eða Spartacum?) þegar talað er um þrælastríð - það er að segja, stríð sem þrælar há. Þetta var ekkert annað en þrá nokkurra ríkja til að vera alríkinu æðri - ósk eftir að vera æðsta yfirvald í sínum innanríkismálum. Nafngiftir eru annars djöfulli kröftugar; hvers vegna heitir íraska andspyrnan „uppreisn“? Voru Frakkar sem börðust gegn Vichy-stjórninni uppreisnarmenn frekar en yndislegar frelsishetjur?

Eníhú; bók um Frelsisstríðið vissi ég að myndi falla í góðan Móðheiðarhvolsjarðveg. En í öllum þessum jólagjafakaupum má maður ekki gleyma sjálfum sér. Þótt hún sé ósköp íslensk, þá er bókabúð Máls og menningar alls ekki svo slæm. Þar fann ég til dæmis hina æðislegu bók An Iliad. Einstaklega skemmtileg endursögn á Ilíonskviðu; atvikin endursögð í gegnum kjaft um það bil tuttugu persóna úr Ilíons- og Odyseifskviðum. Ég get ekki mögulega mælt með henni nógu mikið. Forn-grískt kvæði, endursagt á ítölsku og þaðan þýtt yfir á ensku. Það væri bara ennþá skemmtilegra ef að yrði þýtt yfir á íslensku úr ensku af einhverjum sem kann hvorki ítölsku né forn-grísku og hefur ekki lesið kviðuna síðan í fornöld ...

Og síðan hvarflaði að mér: Hvers vegna ekki að endursegja t.d. Njálu á sama hátt? Nokkrar persónur sögunnar fá sinn eigin kafla til að skýra frá sinni hlið ... Ég bara skil ekki hvernig það gæti orðið leiðinlegt.

Það er bara svo óhemjumargt sem Íslendingar eiga eftir að gera. Bretar (og Jankar) hafa endursagt Sjeikspír í nútímanum; Snegla tamin var ekkert sorp, þegar Katrína var efsta kerlíng í breskum stjórnmálaflokki. Ran var engin della heldur; og það var Japani að blanda saman Vilhjálmi og japanskri sagnfræði. Mér skilst að Macbeth á pizzustað hafi ekki verið svo slæmt, heldur.

Ég vil alls ekki leggja til að að Rúv fari að setja Spjóthristing á svið. En hvernig væri nú að endursegja t.d. Njálu? Ekki bara með nútímastafsetningu heldur líka nútíma umhverfi ... jafnvel trénaður maður eins og ég fattar hve frábært það væri að endursegja Baugsmálið með hliðsjón af Njálu, og hverjum er ekki fjandans andskotans sama þótt eitthvað yrði stílfært? Yrði sagan verri þótt sonur Davíðs tæki saman við dóttur Jóns Ásgeirs - eða yrði hún bara meira í átt við Rómeó og Júlíu? Benedikt sem Jónsdóttir og Hilmir sem Davíðsson? Ég held að - ef þetta yrði sett upp, blanda af Njálu, R&J og einhverju til viðbótar - þá væri kvikmynd ársins komin.

Ansans vesen að ég skuli ekki kunna að skrifa kvikmyndahandrit.

Sumsé; Hómer hefur verið endursagður listilega vel af einhverjum Ítala. Þá hlýtur að mega endursegja einhverjar sögur (Gerpla telst ekki með - eins og mamma benti á, þá er furðulega fábjánalegt að gera grín að grínsögu - en við hverju er svosem að búast af manni sem hélt að hann gæti meikað það í Hollywood og verið kommi? Að vísu voru nokkur ár í Kinsey ... )

Það er annað pirringsmál; hvers vegna leikur Liam Neeson aldrei vonda kalla? Hann lék lærimeistara Obi-Wan, hann lék Valjean, hann lék Rob Roy. Það sem meira er: Þessi bláeygði maður lék góðakallinn aftur og aftur, þegar brúneygðir Herraþjóðarmenn léku vondakallinn (mér er alveg sama um augnalit Rush - hann hefði verið betri Valjjan). Ég gæfi brúna háralitin minn ef ég bara mætti sjá Neeson sem ekta rakið illmenni, bara einu sinni. Helst í kvikmynd þar sem Geofrey Rush væri eins mikið öðlings- og eðalmenni og hugsanlegt getur verið. Rush sem Kristur og Neeson sem Satan, Kaífas, Heródes og Pílatus - það kæmist ekki einusinni nálægt því sem ég vil sjá.

An Iliad - ég get ekki mælt nógu mikið með henni. Upphaflega kom hún út sama ár og Troy; eitt margra skipta sem Brad Pitt er í réttu hlutverki sem algerlega óþolandi karakter, og Hektor er enn meiri hetja en hann var í raun og veru. Hins vegar gæti hinn stórbrjósta Bana gæti gæti látið Blackadder virðast enn meiri hetja en Spruce Willis. Æðisleg endursögn frábærrar sögu.

Ha?

Já, gleðilegt nýtt ár!